Ain't no mountain high enough

Hala Gąsienicowa

Do wpisu, który za moment zobaczycie zbierałam się bardzo długo - można by wręcz stwierdzić, że aż za długo. Chciałam uporządkować sobie myśli, których miałam naprawdę masę w głowie, chciałam ubrać je wszystkie w słowa, które będą tworzyć spójne zdania, które będą odzwierciedlać wszystko, co czuję. Nie wiem, czy dzisiejszy dzień to odpowiedni moment, ale nie chcę już dłużej czekać. Chcę podzielić się z Wami moją osobistą radością, która wciąż tak bardzo mnie zaskakuje i wzrusza. Dla mnie te zdjęcia, które zobaczycie, to nie tylko ładne obrazki i widoczki. To moje prywatne historie zamknięte w kadrze, historie o przełamywaniu swoich lęków, o przekraczaniu granic, o budowaniu pewności siebie. O stawaniu się lepszym człowiekiem.
I chociaż od mojego majówkowego wyjazdu minęło już 20 dni, to emocje, które czuję, są wciąż jak najbardziej aktualne.
Wciąż drży mi serce z poruszenia, które aż trudno wyrazić słowami.

Przełęcz pod Kopą Kondracką

Rok temu zakochałam się bez pamięci w górach i od tamtej pory wspominam ze łzami w oczach tamten wyjazd, który był początkiem czegoś całkiem nowego. Rok temu we wrześniu, zobaczyłam siebie inną: silniejszą, mądrzejszą i dojrzalszą. Teraz wiem, że to właśnie góry nauczyły mnie wielu rzeczy...ale szczególnie pokory i wyrozumiałości dla siebie samego. To nic, że czasem się potykam i boleśnie upadam. To nic, że popełniam błędy - często te same po kilka razy. To nic, że czasem wątpię w świat, w ludzi, w dobro. To nic, że czasami tracę wiarę i nadzieję na lepszy czas. W górach to wszystko przestaje mieć znaczenie. Skupiasz się na tym, by wyrównać swój oddech, żeby postawić kolejny krok tak, żeby nie upaść. Skupiasz się na tym, aby dojść do wyznaczonego sobie celu i nie ma znaczenia, czy zrobisz to szybciej czy wolniej, z przerwami czy bez. Ważne jest, że wciąż idziesz, pniesz się do góry. Zaciskasz zęby, gdy czujesz ból i idziesz dalej, nie zważając na niego. Nie rozklejasz się, nie analizujesz tysiące razy tego, czy postawiony przed chwilą krok był poprawny. Wokół siebie masz przestrzeń i tę niezwykłą ciszę, która aż dzwoni ci w uszach. Patrząc w dal czujesz się po prostu szczęśliwy, że dałeś radę, że dotarłeś do celu, że jesteś tam, gdzie chciałeś być patrząc z dołu. Zdobywanie góry jest dla mnie analogiczne z mądrym przeżywaniem swojego życia. Pokornym, wytrwałym, pełnym wzruszeń, porażek, ale i małych sukcesów, których suma przewyższa każdy najmniejszy upadek. Dlatego będę tam wracać, za każdym razem, gdy tylko będę miała taką możliwość. Żeby dalej odkrywać samą siebie, żeby przekraczać swoje granice, żeby mądrze uczyć się życia i docierania do wyznaczonych sobie celów. Moja miłość do gór rozbudziła we mnie kolejną: do pełnego przeżywania życia takim jakie jest, z pełną świadomością tego, że nigdy nie będzie idealne, ale będzie moje własne. 

Bo tak naprawdę w ogólnym rozrachunku nie jest ważne to, ile rzeczy posiadasz ani jak wyglądasz. 
Kiedy jestem w górach dobra materialne przestają mieć dla mnie jakiekolwiek znaczenie. Nie zwracam uwagi na to, czy wyglądam ładnie, czy mam perfekcyjnie wykonany makijaż, czy nie odstają mi włosy, czy nie ubrudziłam sobie ciuchów. W górach obnaża się każda słabość ludzkiej natury. Tak naprawdę to właśnie wędrówka na szczyt uświadamia nam nasze wady. Naszą niecierpliwość, brak wytrzymałości, brak kondycji, brak samozaparcia. Pniesz się w górę i myślisz, że tak naprawdę wcale nie jesteś tak silny, jak ci się wydawało. Wcale nie jesteś taki doskonały, wcale nie osiągnąłeś wiele, wcale nie powinieneś czuć się lepszy od innych. W górach każdy jest równy. Każdy pokonuje tę samą drogę, bo nie ma drogi na skróty. Jest tylko wyboista ścieżka w górę. Musisz uważać na każdy krok, który stawiasz i w tym momencie to, w jaki sposób postawisz stopę jest najważniejszą kwestią twojego życia. Jednak kiedy w pocie czoła docierasz na szczyt i patrzysz przed siebie... Wszystkie troski dnia codziennego ulatują, a ty wpatrujesz się w najpiękniejsze wytwory natury i tak po prostu cieszysz się, że możesz tu być i chłonąć te widoki. Cieszysz się, że żyjesz, że oddychasz, że masz dwie ręce i dwie nogi, które pozwoliły ci wdrapać się na szczyt. Nie myślisz już o tym, jak wiele razy chciałeś zwątpić, zawrócić, rzucić się w przepaść. Nie pamiętasz potu, który oblewał całe twoje ciało, nie pamiętasz o obtartych kostkach, spuchniętych stopach, obolałych kolanach. Wszystko przestaje mieć znaczenie, w tej jednej magicznej chwili jesteś tylko ty i przestrzeń. Bezgraniczna przestrzeń, wobec której jesteś bardzo mały, ale ogromny duchem. Bo nareszcie uświadamiasz sobie, że chcesz być lepszy. Patrząc w dal podejmujesz decyzję, która dodaje ci skrzydeł. Schodząc w dół czujesz się wolny jak ptak, szczęśliwy i beztroski niczym dziecko. To góry napełniają cię taką energią. Energią, której nie da się kupić. Która jest bezcenna. Na którą musisz sam zapracować, pokonując kilometry w pocie czoła. 
Bo w życiu nie ma nic za darmo. Dlatego jeśli chcesz nareszcie poczuć się szczęśliwy - zrób coś. Nie siedź w miejscu, nie gap się w sufit. Wyjdź z domu. Spójrz w niebo. Zacznij od rzeczy małych, banalnych, od drobnostek, których być może nawet nie zauważasz, a które naprawdę mogą napawać radością. Wierzę, że potrafisz. Wystarczy tylko szerzej otworzyć oczy...
A potem wybierz się w góry, wdrap się na szczyt i przeżyj to sam. 
Jestem pewna, że wrócisz z niesamowitym poczuciem spełnienia i szczęścia. 

Ja już nie mogę się doczekać kolejnej wyprawy w góry, nie mogę się doczekać, by kolejny raz wypluwać płuca w drodze na szczyt, żeby potem mocno zaciągnąć się górskim powietrzem, gdy dotrę do wyznaczonego celu. Tymczasem spoglądam na zdjęcia i odnajduję w nich swoje szczęście.
Nie mogłabym się nim z Wami nie podzielić.

* * * 


Gubałówka 

   

"Góry są miejscem szczególnym, gdzie wraz ze wzrostem wysokości stopniowo zanika życie. Moment, w którym życie zanika, lub odwrotnie – w którym się ono pojawia, jest źródłem szczególnego objawienia, a zatem pewnego zdumienia i refleksji.(...) Nigdy nie zapomnę chwili po jednej z wypraw, kiedy po 5 dniach samotnego marszu przez lodowce Biafo i Hispar natknąłem się na pierwsze łajno krowie, które poruszyło mnie nieomal do łez." 

Wojciech Kurtyka

"Góry rozpaliły w sercach naszych przepotężny ogień namiętności, największego skarbu, danego człowiekowi. Bo tylko wielka namiętność potrafi oderwać życie człowieka od szarzyzny bytowania i podnieść je ku wyżynom, skąd widać już jasne zorze nieśmiertelności" 

Roman Kordys

*

Dolina Chochołowska

 Dolina Chochołowska 

"Góry stanowią wspaniały teren zdobywania tej mocy, która zdobyta w górach potem owocuje w dolinach. Dopiero w życiu na dolinach spełnia się wartość gór i sprawdza się ich wpływ na człowieka."

 ks. Roman E. Rogowski 

Są i krokusy!

Najlepsza szarlotka w schronisku na Polanie Chochołowskiej,
gorąco polecam! <3

*

Dolina Jaworzynki
Hala Gąsienicowa
Czarny Staw Gąsienicowy 

 Kuźnice 

"W górach musisz wykonać pewien wysiłek bez zapłaty. Jest to mistyka, szukanie czegoś wyjątkowego. Do tego trzeba mieć wyobraźnię i filozofię życiową. Nie każdego na to stać, nie każdemu się chce. Bo w górach nie ma granic, tam się szuka wolności. A samo przebywanie w górach łagodzi, eliminuje agresję. Są elementy rywalizacji,ale rywalizacji z wyznaczonym celem, a nie z przeciwnikiem." 

Krzysztof Wielicki

"Szczyt góry zmusza do podniesienia wzroku. Jest jakby palcem wskazującym na niebo, odsyła do zenitu, a więc do światła, do niedostępności, do transcendencji w stosunku do horyzontu w jakim poruszamy się na co dzień. Góra wraz ze swym szczytem niemal przeszywającym niebo, odwzorowuje wyprostowaną postawę człowieka, który podniósł się z nicości ziemi. Jest pewnego rodzaju symbolem zwycięstwa na siłą ciążenia." 

Gianfranco Ravasi

"Żeby być dobrym człowiekiem i wspinaczem, trzeba zrozumieć siebie i pozwolić na odczuwanie różnych stanów. Ale jak możesz zrozumieć siebie, żyjąc w świecie, w którym wszystko jest zorganizowane i który we wszystkim cię wyręcza? Jeśli jest ci zimno, włączasz ogrzewania. Jeśli jest ci smutno, włączasz telewizor i oglądasz zabawny program. Czasami, żeby nauczyć się siebie, musisz być daleko od miejsca, w którym czujesz się bezpieczny. Przebywanie w takim miejscu daje ci możliwość zrozumienia tego, czego się boisz, z czego jesteś dumny i świadomość tego, co możesz zrobić, a czego nie." 

Simone Moro

"Góry to zamienione w skały wykrywacze kłamstw, pozwalające człowiekowi poznać samego siebie, a także innych. Każdy musi kiedyś zrzucić maskę. Wszystkie cechy charakteru tworzące osobowość, w ekstremalnych warunkach wychodzą na światło dzienne w skoncentrowanej formie." 

Stefan Głowacz 

"Wejście w góry jest mistycznym przeżyciem pozytywnym. Ułatwia akceptację negatywnych stron życia: starzenia się, słabnięcia, choroby...Wejście na szczyt jest oczyszczeniem z neurotycznych skutków codziennego życia – z bycia pochłoniętym małymi sprawami. Stres wysysa z Ciebie cały ten niepotrzebny absurd. Po wejściu na szczyt ludzi doznają uczucia odświeżenia i odnowy. Po powrocie do codziennej egzystencji jesteś zwykłym człowiekiem, a nie znerwicowanym zwierzęciem. Poza tym uprawianie wspinaczki to możliwość odkrywania prawdy o samym sobie. Moje rozumienie życia jest ukształtowane przede wszystkim przez góry." 

Wojciech Kurtyka

"Góry sprzyjają pokorze, czyli prawdzie o sobie samym. Uczą jej miedzy innymi przez to, że człowiek zmęczony wspinaniem nie ma ani sił, ani chęci, by udawać, by ukrywać swoja prawdziwą twarz." 

ks. Roman Rogowski

"Ilekroć mam możność udać się w góry i podziwiać górskie krajobrazy, dziękuję Bogu za majestat i piękno stworzonego świata. Dziękuję Mu za Jego własne piękno, którego wszechświat jest jakby odblaskiem, zdolnym zachwycić wrażliwe umysły i pobudzić je do uwielbienia Bożej wielkości. W górach znajdujemy nie tylko wspaniałe widoki, które można podziwiać, ale niejako szkołę życia. Uczymy się tutaj znosić trudy w dążeniu do celu, pomagać sobie wzajemnie w trudnych chwilach, razem cieszyć się ciszą, uznawać własną małość obliczu majestatu i dostojeństwa gór." 

Jan Paweł II

"Kiedy jestem w górach nie istnieje świat zewnętrzny, zgiełk i pośpiech Jest tylko natura i życie razem z jej rytmem. Ktoś może powiedzieć, że to tylko mój wymysł, bo przed życiem się nie ucieknie. Zależy kto co nazywa życiem. Ledwie wrócę do domu, już tęsknię do kolejnych przygód."

 Piotr Morawski (felieton Dlaczego się wspinam)

"Góry są w nas i przybywamy do nich dla nich samych. By poczuć ich bliskość, wielkość, majestat. Zresztą, każdy w nich szuka czegoś innego. Dla niektórych są sposobem na życie, dla innych ucieczką. Mogą też być drogim sercu wspomnieniem i wieczną tęsknotą."

 Wojciech Lewandowski

"Gdyby najkrócej określić to, co właściwie wciąż ciagnie mnie w góry, to jest to – przyjemność. Przyjemność pojawia się wtedy, gdy nie myśli się jedynie o wejściu na wierzchołek, ale gdy np. idąc po lodowcu, człowiek zaśpiewa, zaśmieje się, czy zrobi komuś jakiś kawał. Jest też w górach tyle piękna i w tylu postaciach, że trudno to wyrazić. Jest to urlop od spraw codziennych i oddalenie się od nich, choć nie oznacza to ucieczki, a tylko potrzebny względem nich dystans." 

Wanda Rutkiewicz

* * *

xoxo