You look disgusting.

 

 Witam wszystkich, którzy postanowili wejść tu dzisiejszego dnia.

Przyznam szczerze, że nie planowałam dodawać takiego posta. To był impuls, nagle poczułam, że mam w sobie zbyt wiele myśli i zbyt wiele słów, które muszą znaleźć swoje ujście. 

Nie znoszę dusić w sobie emocji, dlatego jestem. I piszę. Pewnie będzie nieskładnie, niepoprawnie, ale dziś chyba nie to jest najważniejsze. Dziś będzie nieidealnie, ale szczerze, prosto z serca.

Nie wiem, czy wszyscy z Was oglądali już ten popularny w ostatnich dniach filmik:

 Ja oglądając go, ze łzami w oczach przypominałam sobie, że wiele razy sama również zostałam zwyzywana, szykanowana. Wszystko miało miejsce w sieci, gdzie ludzie czują się chyba do tego stopnia wolni i swobodni, że nie mają oporów przed zmieszaniem ludzkiej godności z błotem. Nie jest dla nich istotny fakt, że osoba, w kierunku której kierują przykre słowa, słowa plugawe, wulgarne - również ma uczucia. Słowa potrafią zranić mocniej niż jakikolwiek cios. 

Wielokrotnie płakałam przez komentarze, jakie przeczytałam pod swoimi zdjęciami. Komentarze, które dotykały wszystkich wrażliwych punktów, które w sobie mam. Dotykały bardzo boleśnie, głęboko. Przeszywająco. Nie mogłam sobie z tym poradzić, dlatego płakałam. Nie potrafiłam zrozumieć, co takiego zrobiłam, czym sobie zasłużyłam na taką nienawiść? Do dziś tego nie rozumiem. 

  

  

Jednak dziś już nie płaczę. Minęło wiele czasu, w internecie jestem obecna od wielu lat. Człowiek jest w stanie się uodpornić. Zbudować wokół swojego serca gruby mur, pancerz, który chroni przed każdym słowem. Czasami zdarza się, że przez malutką dziurkę w murze, w konstrukcji, która miała być idealna, przedostaje się raniące słowo. Wtedy też zdarza mi się płakać. Jednak robię to o wiele rzadziej. I podnoszę się o wiele szybciej. 

  

Nikt z nas nie jest idealny. Nie był, nie jest i nie będzie. Warto to zapamiętać i zakodować gdzieś w świadomości.
Nic nie daje nam prawa do tego, abyśmy mogli sprawiać drugiej osobie ból. Nawet jeśli "wyrażamy tylko swoją opinię". Czasami warto zastanowić się, czy ta opinia faktycznie jest komukolwiek potrzebna. I czy przypadkiem nie jest to zwykłe ulżenie sobie, upust własnej nieidealności, z którą ciężko się pogodzić.

  

 

 Ja na szczęście zaakceptowałam już fakt, że nigdy nie będę idealna. Perfekcyjna w każdym calu. Zaakceptowałam swoje wady, skazy. Zdaję sobie sprawę ze swojego wyglądu. Mam świadomość tego, kim jestem i jak wyglądam. I nigdy nie napiszę nikomu "wyglądasz okropnie". Bo nikt sobie na to nie zasłużył.

 

 

Z tego miejsca chciałabym Was bardzo prosić, abyście zawsze myśleli trzy razy, zanim powiecie słowo, które może kogoś zniszczyć. 

Czasami warto ugryźć się w język. Zacisnąć pięści. Zająć myśli czymś innym. Przejść obojętnie koło kogoś, kto być może nie jest idealny. Ale nie trzeba mu tego uświadamiać. 

Pamiętajmy, że wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi. Wszyscy mamy serca, mamy plany, marzenia, uczucia. Każdy z nas jest inny, ale każdy z nas tak samo czasem cierpi. Doświadcza przykrych zdarzeń, emocji. 

Postarajmy się odnaleźć w sobie choć odrobinę wyrozumiałości. Empatii. Ciepła.

Po to mamy wolną wolę, aby z niej korzystać - w możliwie najlepszy sposób!